انواع و علائم آلرژی های رایج و نحوه مقابله با آن‌ها

آلرژی بهاره یا پائیزه، حساسیت فصلی، آلرژی به مواد غذایی، آلرژی تماسی و سایر موارد مشابه، همگی می‌توانند علائم آزاردهنده، اما متفاوتی ایجاد کنند. اکثر ما این علائم را در کوتاه‌مدت تحمل می‌کنیم، اما اگر علت آلرژی خود و عوامل محرک آن را نشناسیم یا قادر به کنترل آن‌ها نباشیم، با مزمن شدن آلرژی حتماً کلافه خواهیم شد. بهترین راه در چنین شرایطی، پیشگیری از تماس با عوامل ایجاد حساسیت است؛ اما این همیشه ممکن نیست. پس در صورتی که دچار آلرژی شدیم، باید چه کنیم؟ در ادامه مقاله با انواع آلرژی، علت ایجاد و علائم هریک آشنا شده و نحوه کنترل آن را فرا بگیرید.

آلرژی چیست؟

آلرژی یا حساسیت، پاسخ غیر عادی سیستم ایمنی در برابر موادی مانند گرده گیاهان، هیره گرد و غبار و کپک است که به آن‌ها آلرژن گفته می‌شود و معمولاً بی‌ضرر هستند. بدن در پاسخ به آلرژن‌ها، موادی شیمیایی شامل هیستامین و لوکوترین‌ها را آزاد می‌کند که روی پوست، دستگاه تنفس، دستگاه گوارش و دیگر اندام‌های بدن تأثیر می‌گذارند. این مواد شیمیایی درنهایت علائمی همچون عطسه، آبریزش بینی، گرفتگی، بثورات پوستی و تورم ایجاد می‌کنند.

آلرژی از رایج‌ترین دلایل مراجعه افراد به پزشک است. در برخی موارد، آلرژی موجب بروز علائم مرگباری مانند آنافیلاکسی می‌شود. آنافیلاکسی واکنش شدید سیستم ایمنی بدن به یک آلرژن است که از علائم آن می‌توان مشکلات تنفسی، افزایش ضربان قلب، رنگ‌پریدگی و از هوش رفتن را نام برد.

رایج‌ترین انواع آلرژی، تب یونجه، آسم، حساسیت غذایی و درماتیت آتوپیک (اگزما) هستند. مصرف دارو قبل از شروع واکنش آلرژیک، علائم را کاهش می‌دهد. برای بررسی نشانه‌های حساسیت باید ابتدا انواع آن و محرک‌های مربوط به هرکدام از این انواع را بشناسیم.

عوامل خطر آلرژی

آلرژی اساساً به دلیل گمراهی دستگاه ایمنی رخ می‌دهد. در حالی که بدن تلاش می‌کند از فرد در برابر آسیب محافظت کند، آلرژن‌ها (مانند گرده گیاهان یا شوره پوست حیوانات خانگی) را به ‌اشتباه عامل مهاجم تلقی می‌کند. پاسخ بدن ممکن است علائم خفیفی مانند سرفه، عطسه، گرفتگی بینی یا خارش ایجاد کند. البته این پاسخ ممکن است باعث بروز بثورات پوستی وسیع حاد یا آنافیلاکسی تهدیدکننده حیات شود.

دلایل رایج حساسیت

ترشح ایمونوگلوبولین (پادتن) نوع ای (IgE) توسط سیستم ایمنی، واکنش‌های حساسیت مفرط نوع یک را ایجاد می‌کند. از موارد رایج این دسته می‌توان به واکنش در برابر نیش زنبور یا حشرات دیگر، داروها (مانند پنی‌سیلین) و مواد غذایی (مانند انواع آجیل) اشاره کرد. نوع واکنش ایجادشده به مکان وقوع این واکنش در بدن بستگی دارد؛ به طور مثال، اگر گرده گیاهان تنفس شود، آلرژی بینی (التهاب مخاط بینی) رخ می‌دهد. در حساسیت غذایی، بلع ماده آلرژن غذایی ممکن است به ایجاد واکنش در تمام بدن مانند کهیر یا آنافیلاکسی منجر شود.

آلرژن‌های هوایی

حدود یک‌سوم بزرگسالان و ۴۰ درصد کودکان به خاطر آلرژن‌های هوایی از رینیت آلرژیک (التهاب مخاط بینی) رنج می‌برند. رایج‌ترین آلرژن‌های هوایی عبارت‌اند از:

• کپک
• هیره گرد و غبار
• علوفه
• چمن
• گرده گیاهان
• شوره پوست حیوانات خانگی

مواد غذایی

میلیون‌ها کودک و بزرگسال در سراسر جهان، حساسیت غذایی دارند. بیشتر حساسیت‌های غذایی طی چند ثانیه تا چند دقیقه رخ می‌دهند. در موارد نادر، واکنش چند ساعت به تأخیر می‌افتد. واکنش‌ها ممکن است علائم پوستی، بینی، گوارشی، قلبی_عروقی و آنافیلاکسی را ایجاد کنند. درصد کمی از افراد چند ساعت بعد از واکنش آنافیلاکسی اول، دچار واکنش ثانویه می‌شوند.

حدود ۹۰ درصد از تمام حساسیت‌های غذایی با این ۸ ماده غذایی مرتبط هستند:

• شیر (اغلب در نوزادان و کودکان خردسال)
• تخم مرغ
• با‌دام زمینی
• مغز‌های درختی
• سویا
• گندم
• ماهی
• حلزون صدف‌دار

داروها

واکنش‌ها در برابر داروها زیاد و گوناگون است و ممکن است شامل درگیری هر قسمتی از بدن باشد. کهیر یا انواع دیگر بثورات پوستی، خارش، سرفه، خس‌خس سینه، واکنش‌های گوارشی و آنافیلاکسی برخی از نمونه‌های این واکنش‌ها هستند. فهرست داروهایی که این واکنش‌ها را ایجاد می‌کنند نیز بسیار طولانی است و می‌تواند برای هر فرد شامل داروی خاصی باشد. با این وجود، احتمال ایجاد واکنش در برخی گروه‌های دارویی بیشتر از گروه‌های دیگر است. این داروها عبارت‌اند از:

• آنتی‌بیوتیک‌ها
• داروهای ضد تشنج
• داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID)
• داروهای شیمی‌درمانی
• ‌داروهای بیولوژیک (نوعی درمان بیمارستانی برای برخی از بیماری‌های مزمن مانند روماتیسم مفصلی)

نیش و گزش حشرات

گاهی اوقات ممکن است افراد واکنش‌های آلرژیک شدیدتری در برابر نیش و گزش حشرات تجربه کنند. رایج‌ترین واکنش‌های آلرژیک مرتبط با حشرات از موارد زیر ناشی می‌شوند:

• نیش زنبور (زنبور عسل، زنبور وحشی، زنبور سرخ، زنبور زرد)
• گزش پشه
• نیش مورچه قرمز
• گزش ساس

آلرژن‌های تماسی

واکنش‌های تماسی، واکنش‌های تاخیری نوع ۴ هستند که لنفوسیت‌های نوع T (نوعی گلبول سفید که مسئول ایجاد ایمنی سلولی در بدن است) آن‌ها را ایجاد می‌کنند. مواد شیمیایی تحریک‌کننده زیادی وجود دارند که ممکن است عامل واکنش پوستی شوند، اما برخی از آن‌ها هنگام تماس، واکنش آلرژیک واقعی به وجود می‌آورند. رایج‌ترین این مواد شیمیایی عبارت‌اند از:

• پیچک، بلوط و سماق سمی
• نیکل
• محصولات آرایشی و بهداشتی
• لاتکس
• عطرها
• پماد‌های ضد باکتری
• فرمالدهید
• رنگ مو
• مواد شیمیایی دباغی چرم

آلرژی به نور خورشید

پوست همه افراد از تمام نژادها، در صورتی که برای مدت نسبتاً زیادی در معرض نور خورشید قرار گیرد، واکنش نشان داده و ملتهب، تیره یا دچار سوختگی می‌شود. اما این مسئله برای برخی افراد فراتر از این است. پوست فردی که به حساسیت به نور خورشید دچار است، در کمترین زمان ممکن واکنش نشان داده و دچار عوارض شدید می‌شود. از آن‌جا که چنین حساسیتی، فرد را بیش از سایرین مستعد ابتلا به سرطان پوست می‌کند، داشتن اطلاعات کافی در مورد آن مهم است. در این مورد می‌توانید مقاله «آلرژی به نور خورشید» را مطالعه بفرمائید.

عوامل ژنتیکی آلرژی

آلرژی به صورت موروثی در خانواده‌ها شیوع دارد. افراد با سابقه خانوادگی آلرژی در خطر بیشتری قرار دارند. به این حالت آتوپیک بودن گفته می‌شود. احتمال اینکه بدن این افراد آلرژن‌های جدید را تهدید تلقی و پادتن‌های IgE تولید کند، بیشتر است.

در حال حاضر محققان به دنبال شناسایی ژن‌هایی هستند که افراد را در برابر بیماری‌های آلرژیک آسیب‌پذیرتر می‌کند. ژن فرد به ‌تنهایی باعث ابتلا به آلرژی نمی‌شود؛ چرا که محیط زندگی و زمان تماس با آلرژن‌ها نیز در این زمینه نقش بزرگی ایفا می‌کند.

اگر علائم آلرژی دارید، ارائه سابقه خانوادگی به پزشک معالج ضروری است. تاریخچه ابتلای اعضای خانواده به آسم، تب یونجه، حساسیت فصلی، کهیر یا اگزما را به پزشک ارائه کنید. همچنین سابقه واکنش‌های حا‌د آن‌ها در برابر گزش حشرات یا نیش زنبور را نیز به اطلاع پزشک برسانید.

عوامل خطر مربوط به سبک زندگی

نظریه‌هایی وجود دارند مبنی بر اینکه تماس زودهنگام با آلرژن‌ها در نوزادی (به طور مثال داشتن حیوان خانگی) یا ابتلا به برخی عفونت‌های دستگاه تنفسی ممکن است برای جلوگیری از ایجاد حساسیت مفید باشد. از طرف دیگر، باور بر این است که برای کاهش تماس با هیره‌های گرد و غبار بهتر است در تختخواب کودکان از روکش‌های ضد آلرژن استفاده شود. همچنین برخی توصیه می‌کنند که راهکارهای دیگری نیز به کار گرفته شوند تا اتاق خواب عاری از گرد و خاک باشد.

مادرانی که در طول بارداری سیگار می‌کشند، احتمال بیشتری دارد که فرزندانی با ریسک بالاتر ابتلا به آلرژی داشته باشند. تماس ثانویه با دود سیگار نیز خطر آلرژی را در کودکان و نوزادان افزایش می‌دهد. مصرف شیر مادر در نوزادان به دلایل متعددی پیشنهاد می‌شود. پیش‌تر گمان برده می‌شد که شیر مادر خطر بروز حساسیت را در مراحل بعدی زندگی کودک کاهش می‌دهد، اما تحقیقی از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ این موضوع را تأیید نکرد. البته این موضوع، از اهمیت تغذیه نوزاد با شیر مادر نمی‌کاهد.

نکته کلیدی در پیشگیری از واکنش‌های آلرژیک، دوری از آلرژن‌هایی است که آن را تحریک می‌کنند. به عبارت دیگر، دوری از فضای بیرون در فصل گرده‌افشانی، کنترل دقیق مواد غذایی برای یافتن ترکیباتی که حساسیت غذایی ایجاد می‌کنند و استفاده نکردن از زیورآلاتی که حساسیت به نیکل را تحریک می‌کنند، از جمله راه‌های پیشگیری از واکنش‌های آلرژیک است.

علائم حساسیت

علائم آلرژی بسیار متنوع‌اند؛ اما همه آن‌ها حاصل واکنش غیرعادی سیستم ایمنی در برابر موادی هستند که به طور معمول بی‌ضررند (آلرژن‌ها). وقتی فرد آلرژیک با محرک مواجه می‌شود، پاسخ بدن او ترشح موادی شیمیایی است که بر بخش‌های مختلف بدن مانند پوست، دستگاه تنفس و دستگاه گوارش تأثیر می‌گذارند و بدین صورت علائم آلرژی ایجاد می‌شود.

علائم رایج آلرژی

عارضه‌های آلرژیک در کودکان، اولین بار به صورت درماتیت آتوپیک (اگزما) یا حساسیت غذایی نمایان می‌شوند. کودکانی که اگزما دارند، در معرض خطر بیشتری برای بروز رینیت آلرژیک و آسم هستند. رینیت آلرژیک و آسم در کودکان، در سنین مدرسه بیشتر بروز می‌کند.

معمولاً اگزما و بسیاری از حساسیت‌های غذایی در بزرگسالی از بین می‌روند. رینیت آلرژیک و آسم اغلب طی سال‌های بلوغ، نوجوانی و اوایل جوانی شروع می‌شوند و ممکن است در طول عمر فرد باقی بمانند. با این حال، شدت علائم آلرژیک ممکن است کم و زیاد شود. در برخی موارد این علائم موقتاً از بین می‌روند. همچنین ممکن است میان علائم انواع حساسیت هم‌پوشانی وجود داشته باشد.

درنتیجه بهتر است توجه شود که کدام علائم غالباً با کدام نوع حساسیت مرتبط هستند.

علائم درماتیت آتوپیک

درماتیت آتوپیک یا اگزما معمولاً اولین نشانه آلرژی است و در ۱۰ تا ۲۰ درصد از تمام کودکان -اغلب در نوزادی- مشاهده می‌شود. این حالت با خارش و ایجاد بثورات پوستی در نقاط خارانده‌شده مشخص می‌شود. بثورات پوستی معمولاً قرمز و خشک هستند، ممکن است تاول‌های کوچک داشته باشند و طی زمان پوسته‌پوسته شوند یا چرک کنند.

این بثورات پوستی در نوزادان و خردسالان بیشتر در ناحیه صورت (به خصوص گونه‌ها)، سینه، شکم و پشت سر ظاهر می‌شود و ممکن است دست‌ها و پاها را نیز درگیر کنند. این توزیع نشان‌دهنده جاهایی است که کودک می‌تواند بخاراند و معمولاً شامل ناحیه پوشک نمی‌شود.

مکان بثورات پوستی در کودکانِ بزرگتر و بزرگسالان عمدتاً به پوست جلوی آرنج‌ و پشت زانو تغییر می‌کند. آلرژی‌های غذایی و محیطی درماتیت آتوپیک را بدتر می‌کنند.

علائم آلرژی غذایی

حساسیت غذایی ممکن است در هر سنی رخ دهد. تقریباً همه افرادی که حساسیت غذایی دارند، با مصرف غذای مدنظر، علائم پوستی خواهند داشت. این علائم معمولاً طی چند دقیقه بعد از مصرف غذای محرک نمایان می‌شوند، اما ممکن است تا چندین ساعت نیز به تأخیر بیفتند. علائم پوستی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• کهیر
• تورم
• خارش
• قرمزی پوست

علائم دیگر حساسیت غذایی شامل این موارد است:

• حالت تهوع
• استفراغ
• درد معده
• اسهال
• دشواری در تنفس (علائم آسم)
• آبریزش بینی
• عطسه
• احساس سبکی سر

در برخی موارد، کودکان ممکن است واکنش آلرژیک شدید (آنافیلاکسی) را تجربه کنند که تهدیدکننده حیات است.

نکته: لازم است تفاوت علائم حساسیت غذایی و علائم مسمومیت غذایی را بدانید. برخی از علائم این دو مشکل، مشترک هستند؛ بنابراین ممکن است با هم اشتباه شوند، در حالی که نحوه واکنش به آن‌ها متفاوت است.

علائم آلرژی بینی

رینیت آلرژیک در ۳۰ درصد از بزرگسالان و ۴۰ درصد از کودکان رخ می‌دهد. علائم رینیت آلرژیک شامل موارد زیر است:

• عطسه
• آبریزش بینی
• خارش بینی و چشم‌ها
• گرفتگی بینی

برخی افراد ممکن است ترشحات پشت حلق، کبودی آلرژیک زیر چشم (سیاهی زیر چشم) و چین‌خوردگی روی پل بینی بر اثر مالیدن کف دست روی بینی را تجربه کنند. بافت سینوس نیز ممکن است هنگام واکنش آلرژیک متورم شده و با ایجاد فشار در داخل سر، منجر به سردرد سینوسی شود. خستگی ناشی از اختلال در خواب نیز از علائم آلرژی بینی است.

تفاوت علائم سرماخوردگی با آلرژی چیست؟

سرماخوردگی یک عفونت مسری دستگاه تنفسی فوقانی است. ویروس‌ها باعث سرماخوردگی می‌شوند. در حالی که آلرژی پاسخ سیستم ایمنی شما به یک آلرژن است. ویروس‌ها آلرژن محسوب نمی‌شوند.

بسیاری از علائم سرماخوردگی نظیر عطسه، آبریزش بینی، سرفه و احتقان مشابه آلرژی هستند. با این حال، بین علائم سرماخوردگی و آلرژی تفاوت‌هایی وجود دارد:

• مخاط: در افراد مبتلا به آلرژی، مخاط معمولاً شفاف و آبکی است. در افراد سرماخورده، مخاط به طور کلی غلیظ‌تر و به رنگ سبز یا زرد است.
• چشم‌ها: هنگام بروز آلرژی، چشم‌ها ممکن است دچار خارش، آبریزش یا قرمزی شوند. این علائم معمولاً در سرماخوردگی ایجاد نمی‌شوند.
• طول دوره بیماری: بدون درمان، علائم آلرژی ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها ادامه پیدا کند تا زمانی که فرد دیگر در معرض آلرژن نباشد. در حالی که علائم سرماخوردگی معمولاً پس از حدود 10 روز از بین می‌روند. پس اگر سرما خوردید و علائم شما طولانی شد، حتماً برای کنترل آلرژی به پزشک مراجعه کنید.

نکته: در صورت عدم کنترل و درمان آلرژی تنفسی، احتمال ابتلا به آسم وجود دارد.

علائم درماتیت تماسی

برخی علائم پوستی آلرژی زمانی شروع می‌شوند که پوست با محرک یا آلرژن تماس پیدا می‌کند. محرک‌های رایج شامل نیکل، لاتکس، عطرها، پیچک سمی، محصولات مراقبت از مو و دارو‌های پوستی هستند.

در بیماری درماتیت تماسی، ممکن است فرد علائم پوستی زیر را تجربه کند:

• بثورات پوستی
• تاول
• سوزش
• خارش

معمولاً در اولین تماس با آلرژن علائم بروز نمی‌کنند، اما در تماس بعدی، فرد علامت خواهد داشت.

علائم نادر حساسیت

آنافیلاکسی یک واکنش آلرژیک مرگبار است که ممکن است در اثر تماس با آلرژن‌های مختلفی ایجاد شود. رایج‌ترین حساسیت‌هایی که به آنافیلاکسی منجر می‌شوند، حساسیت به داروها، نیش حشرات، مواد غذایی و لاتکس هستند.

رایج‌ترین علائم آنافیلاکسی عبارت‌اند از:

• تورم صورت، زبان، لب‌ها، گلو یا اندام‌های انتهایی
• کهیر پوستی
• مشکلات تنفسی شامل سرفه، خس‌خس سینه و دشواری در تنفس
• فشار خون پایین که ممکن است به سردرگمی یا گیجی منجر شود

علائم دیگر شامل ضربان نامنظم قلب، درد در قفسه سینه، تهوع، استفراغ، گرفتگی عضلات و سردرد هستند.

توجه: آنافیلاکسی یک فوریت پزشکی است. اگر علائم آنافیلاکسی دارید، فوراً با اورژانس (115) تماس بگیرید و اگر سرنگ آماده به تزریق اپی‌نفرین (آدرنالین) دارید، از آن استفاده کنید. این عارضه به سرعت پیشروی می‌کند و کشنده است.

درمان آلرژی

درمان آلرژی به نوع بیماری آلرژیک بستگی دارد و این معمولاً به این معنی است که شما باید شخصاً در رسیدگی همه جانبه به بیماری‌تان سهیم باشید؛ برای مثال ممکن است برایتان داروهایی همچون آنتی‌هیستامین و هیدروکورتیزون تجویز شود، اما خودتان باید برای تسکین علائم از محرک‌ها دوری کنید.

آزمایش آلرژی محرک‌هایی را شناسایی می‌کند که باید از آن‌ها اجتناب کنید. با پزشک خود همکاری کنید تا ترکیب دارویی صحیح برای درمان علائم را پیدا کند. به این ترتیب می‌توانید از واکنش‌های شدیدتر، پیشگیری یا آن‌ها را درمان کنید.

درمان‌های خانگی و سبک زندگی برای کنترل آلرژی

سبک زندگی شما در درمان آلرژی نقشی کلیدی ایفا می‌کند. اجتناب از محرک‌ها مهم‌ترین بخش درمان هرگونه آلرژی است.

درمان رینیت آلرژیک

اجتناب از محرک‌های آلرژی همیشه روش اصلی درمان رینیت آلرژیک (تب یونجه) است.

این نوع درمان طبعاً بدون هزینه است و عوارض جانبی ندارد. تا جای ممکن تماس خود را با عوامل محرک کنترل کنید؛ مثلاً می‌توان حساسیت به شوره پوست حیوانات خانگی و هیره گرد و غبار خانه را با روش‌هایی همچون فرش نکردن کامل خانه و استفاده از فیلتر HEPA یا کیسه دولایه در جاروبرقی کنترل کرد. بالش، ملحفه و تشک ضد مایت نیز می‌توانند در کنترل آلرژی تنفسی مؤثر باشند.

درمان درماتیت آتوپیک

از آنجا که اگزمای آلرژیک اغلب در دوران نوزادی دیده می‌شود، ضروری است که با متخصص اطفال یا پوست درباره آن صحبت کرده و نسبت به درمان درماتیت آتوپیک اقدام کنید. از عوامل تحریک‌کننده مانند آلرژن‌های غذایی و محیط‌های خیلی گرم و خیلی خشک دوری کنید. همچنین لازم است از پوست نوزاد به خوبی مراقبت کنید (مثلاً روزی دو بار از مرطوب‌کننده مناسب استفاده کنید).

اصلاحات رفتاری نیز شامل محدود کردن وقت حمام به 5 تا 15 دقیقه و کنترل خاراندن با کوتاه کردن ناخن‌ها است.

کمبود ویتامین D درماتیت آتوپیک را بدتر می‌کند. بهتر است فرد مبتلا از نظر کمبود ویتامین D مورد بررسی قرار گیرد. با پزشک خود مشورت کنید تا بدانید دریافت مقدار مناسب نور خورشید برای شما مناسب‌تر است یا باید از مکمل ویتامین D استفاده کنید.

درمان حساسیت غذایی

دوری از غذای خاصی که به آن حساسیت دارید، اغلب نیازمند تغییر سبک زندگی است. شما باید تمام اسامی مختلف آنچه به آن حساسیت دارید را بدانید و به خواندن برچسب مواد غذایی، عادت کنید.

بر اساس قانون باید روی برچسب مواد غذایی به وجود برخی آلرژن‌ها مانند شیر یا سویا مستقیماً اشاره شود، اما این مسئله درباره تمامی آلرژن‌ها صدق نمی‌کند. پس ترکیبات و مواد تشکیل‌دهنده هر محصول را پیش از خریداری آن به دقت بخوانید.

در رستوران‌ها درباره ترکیبات غذاهای مختلف سؤال کنید و تأکید کنید که اگر با ماده‌ای که به آن آلرژی دارید در تماس قرار بگیرید، برایتان خطرناک خواهد بود.

درمان‌های بدون نسخه

آنتی‌هیستامین‌های بدون نسخه مانند دیفن هیدرامین می‌توانند برای واکنش‌های خفیف در بسیاری از انواع آلرژی استفاده شوند. این شامل حساسیت غذایی خفیف، خارش مرتبط با درماتیت آتوپیک و رینیت آلرژیک است. از آنجا که این داروها خواب‌آور هستند، باید با احتیاط مصرف شوند. همچنین برای هرکدام از آلرژی‌های ذکرشده به طور خاص دارو‌های بدون نسخه وجود دارد که می‌توانید از داروخانه‌ها (با مشورت دکتر داروساز) خریداری کنید.

نکته: در صورت مصرف داروهای ضدآلرژی، احتیاطات مصرف را فراموش نکنید. برخی از این داروها خواب‌آور هستند یا تمرکز و قدرت تحلیل موقعیت را موقتاً کاهش می‌دهند؛ پس لازم است در چنین شرایطی از کار با وسایل حساس (مانند دستگاه پرس، اره، یا ابزار مشابه) و انجام کارهایی مانند رانندگی خودداری کنید.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر نتوانستید از آلرژن‌ها دوری کنید و داروهای بدون نسخه‌ای که از داروخانه خریداری کرده‌اید برایتان مفید نبودند، درمان‌های دیگری وجود دارند که می‌توانید با مراجعه به پزشک از آن‌ها استفاده کنید.

برای مثال پروسه آلرژی زدایی که تحت نظر پزشک متخصص انجام می‌گیرد، یک روش درمانی برای جلوگیری از واکنش کنترل‌نشده بدن نسبت به آلرژن‌هاست که از طریق تزریق واکسن‌های مخصوص در طی مدت زمان معین انجام می‌شود. در صورتی که این روش برای شما مفید باشد، پزشک آن را به شما پیشنهاد خواهد داد.

سخن پایانی

درمان آلرژی اغلب همه‌ جانبه است. باید شخصاً در حد ممکن از مواجهه با محرک‌های آلرژی دوری کنید و از دارو‌های بدون نسخه و تجویزی مناسب برای رفع علائم و پیشگیری از واکنش شدید استفاده کنید. از آنجا که برخی آلرژی‌ها با گذر زمان برطرف می‌شوند، اغلب درمان دائمی ندارند. با پزشک خود همکاری کنید تا راه‌حل‌هایی پیدا کنید که بهترین کیفیت زندگی را به شما می‌بخشند.

تجربه شما از آلرژی

آیا شما یا اطرافیانتان تا به حال آلرژی را تجربه کرده‌اید؟ به کدام یک از آلرژی‌ها مبتلا شده‌اید و برای درمان آن از چه راهکارهایی استفاده کرده‌اید؟ تجربیات خود را با ما و دیگر خوانندگان به اشتراک بگذارید.